Update na operatie
Lieve lezer,
Het is alweer even geleden dat ik wat gepost heb. Dit omdat we druk waren met de voorbereidingen voor onze reis naar Barcelona en de operatie van 21 oktober. Hier kwam namelijk heel wat bij kijken en mijn energie was maar beperkt.
Ik zal jullie proberen mee te nemen op onze reis.
In de week voor de operatie hadden we via Zoom een meeting met Barcelona; aan de hand van vragen tijdens het gesprek en uitslagen van bepaalde onderzoeken van ons vorige bezoek werd besloten dat ik dinsdags 18 oktober een extra onderzoek moest doen om te kijken of we niet beter eerst een operatie in mijn rug konden uitvoeren. Heel onze planning op de schop want we zouden pas de 19e in Barcelona aankomen. Vervolgens was daar nog de staking in Frankrijk qua levering benzine en Diesel, dus moesten we ook onze route aanpassen. Dit zorgde ervoor dat we in plaats van maandag de 17e zaterdag de 15e al vertrokken en we via Duitsland-Zwitseland-Frankrijk-Spanje zijn gaan rijden. Wel als gezin compleet met 2 overnachtingen.
Op maandag kwamen we in Barcelona aan en moest ik zoveel mogelijk rust houden omdat anders het onderzoek van dinsdag een vertekend beeld zou geven.
Dinsdag woensdag en donderdag stonden volledig in het teken van allerlei voor operatieve onderzoeken en gesprekken.
Voor Boaz en Ben niet echt leuk, maar gelukkig waren daar op woensdag Ard en Marinus die hen volledig onder hun vleugels namen! Door hen werd het voor Boaz en Ben toch nog een leuke week.
Donderdagavond om zeven uur werd ik opgenomen, Bart mocht die nacht ook bij mij in het ziekenhuis blijven dat was wel heel fijn!
Vrijdag 21 oktober om 7 uur werd ik naar de ok gebracht waar nog eerst weer allerlei onderzoeken en tests werden gedaan. Om half 8 kwam de chirurg dr. Gilete ook even om te vragen hoe ik me voelde en hij ging zich vervolgens klaarmaken voor de operatie. Om 8 uur was het dan zover ik ging onder narcose en de operatie ging echt van start. Om half 10 s'avonds!! kreeg Bart dan eindelijk het verlossende telefoontje dat de operatie klaar was en goed was verlopen.
De bedoeling was dat ik na de operatie 2 dagen slapend op de ic zou doorbrengen, maar er werd besloten om de beademingsbuis er op de ok uit te halen omdat dit erg pijnlijk schijnt te zijn en ik dat zo niet meekreeg en mij wakker te laten worden. Nu werkt het bij mij zo dat wanneer medicatie stopt ik ook direct wakker wordt, dus er werd nog een ct-scan van mijn nek gemaakt waarbij 2 mensen mij optilden en ondersteunden en ik hen aankeek en 'hello' zei, ze waren op zijn zachts gezegd erg verbaasd🙈.
Na dit alles werd ik naar de IC gebracht waar Bart mij nog even kort mocht bezoeken. Ook zaterdag en Zondag heb ik nog op de IC doorgebracht.
Ik was van te voren gewaarschuwd dat ik 5 dagen enorm veel pijn zou hebben en dit ook met medicatie niet onder controle te krijgen zou zijn, nou dat heb ik gevoeld!!! Maar.... Ik was wel direct na de operatie mijn standaard hoofdpijn en nekpijn en duizeligheid kwijt wat een enorme opluchting was!!! Hiervoor hadden we immers de operatie gedaan!!!
Maandags mocht ik naar de afdeling waar Bart een groot deel van de zorg op zich moest nemen. Maandag was echt nog geen leuke dag, ik kon mijn armen nog niet goed gebruiken en ook mijn benen deden nog niet echt wat we gehoopt hadden. De arts kwam en vroeg Bart om mij vanuit mijn romp op te tillen en ja hoor, alles werd beter ik kon m'n armen optillen en ook m'n benen deden weer wat ze moesten doen. Spannend want dit zou kunnen betekenen dat ik toch ook best snel een operatie aan mn onderrug zou moeten laten uitvoeren.
Maar dinsdag en woensdag stapsgewijs oefenen met mn armen om deze steeds iets hoger te krijgen en ook het uit bed gaan en zelf lopen ging beter. Alles in Spanje is alleen niet gebouwd op een lange Nederlandse dus naar de wc gaan en daarvan weer opstaan lukte de eerste dagen niet, maar gelukkig was Bart daar om mij bij alles te helpen.
Ook aan en uitkleden was en is natuurlijk een ding met en een stijve nek en een grote wond.
Doordat het zo goed met mij ging/gaat heb ik ook echt kunnen genieten van het bezoek en hebben we zelfs leuke dingen samen gedaan waaronder een bezoekje aan het strand.
Ik was al 2 keer eerder in Barcelona geweest maar dit is de eerste keer dat ik ook echt wat van de stad heb kunnen zien en ervan heb kunnen genieten.
Vrijdags kwamen mijn zusje Joanne met haar man Jarno en Boaz en Ben over voor het weekend en gingen Geert en Margreet weer naar huis.
Ook hiervan hebben we weer samen een leuke tijd gemaakt. Wel moet ik tussendoor mijn rust pakken uiteraard. Maar het feit dat de continue hoofd/nekpijn er niet meer is geeft zoveel extra kwaliteit van leven!
Maandag gingen Jarno Joanne Boaz en Ben weer terug naar huis.
Op dinsdag 8 oktober hadden we de afspraak voor het verwijderen van de 41 nietjes! Dit ging allemaal heel goed en ook de wond zag er netjes uit. Omdat het ook voor de rest zo goed ging qua herstel kregen we akkoord om de volgende dag al naar huis te vertrekken!
Veel eerder dan gepland, maar oh wat fijn🥰
Bart is dinsdags direct begonnen om alles in te pakken zodat we woensdag ook direct op pad konden.
Woensdag zijn we gaan rijden zonder einddoel omdat we niet wisten hoe het voor mij ging zijn, maar het viel niet tegen dus zijn we direct doorgereden tot Dijon wat op de helft van de route ligt. Donderdag hebben we de andere helft gedaan en waren we rond 4 uur weer lekker thuis!
Wat een onderneming was het maar met enorme mooie resultaten!!!
Ik kan leven, gewoon aanwezig zijn zelfs stukken lopen, zeker in huis!
Ik blijf Ehlers Danlos Syndroom houden, dus moet mijn lichaam respecteren en zal daarom ook gewoon mijn rolstoel nog moeten gebruiken zeker ook om een operatie aan mijn rug uit te stellen en om mijn voeten te sparen, deze zijn nml ook enorm instabiel en pijnlijk. Ook de hulp van de thuiszorg bij het aankleden zal ik nodig blijven hebben omdat ik naast gewone kleding wat met mijn nek zeker de eerste tijd nog een hele uitdaging is ook nog mijn compressie kousen en korset draag voor de POTS. Ook mag ik het eerste jaar maximaal 2 kilo tillen wat heel weinig is.
Maar om het positief af te sluiten, het voelt voor mij nu na de operatie alsof ik een 2e kans op een leven heb gekregen!!!
Ik ben iedereen die hier op welke manier dan ook aan heeft bij gedragen, het zij door een financiële bijdrage of door gebed of een goed gesprek op zijn tijd en dr Gilete, dr Hernandez, Amy, Petra, Celine en het hele team Enorm Dankbaar!!!
Maar uiteindelijk is er maar 1 die dit alles tot een goed einde heeft gebracht en daarom; God alle lof!
Lieve groet,
Rianne Scholman
Reacties
Een reactie posten