Hoe is het nu?

Lieve lezers,

Even een update.

Wat zijn we ongelooflijk dankbaar met de resultaten van de operatie!

Hoe gaat het nu met mij?

De duizeligheid is er niet meer, en ook niet terug gekomen, de inwendige hoofd en nekpijn ben ik kwijt. Ik kan weer rechtop zijn, kleine stukken lopen lukt zelfs! 

Ook vrijwilligerswerk heb ik inmiddels weer kunnen oppakken. 

Ongelooflijk en onbegrijpelijk dat dit mij/ons nog gegeven is.

Op dit moment ben ik 3 keer in de week een dagdeel aan het revalideren bij het Roessingh. Dit om duurzaam te leren omgaan met de nieuwe beperkingen.

Het niet kunnen gebruiken van de functie's van de nek, dus geen draai of knik beweging te kunnen maken. Geeft nieuwe beperkingen, ik mag bijv. maar 2 kilo tillen, ergens induiken een kastje of een plank lukt uiteraard niet omdat ik in een vaste stand mijn hoofd heb staan ook aankleden is een uitdaging en ga zo maar door. Mijn voeten, knieën en heupen vinden het zwaar om weer actief te zijn, ik blijf namelijk Rianne met het Ehlers Danlos Syndroom.

Maar er zijn ook nieuwe mogelijkheden gelukkig!!

Ik kan weer deel uitmaken van ons gezinsleven! 

Elke maaltijd gewoon erbij, als Boaz en Ben uit school komen er zijn. Daarbuiten om ook nog koffie kunnen drinken met vrienden en bekenden. 

Een wereld gaat weer voor mij/ons open.

Aanstaande zomer gaan we met elkaar een dagje naar een pretpark is het idee, uiteraard in rolstoel, maar ik kan mee! Zonder dat ik overprikkeld raak etc. En hopelijk ook zonder er twee weken 'slecht' van te zijn. Eindelijk eens zien hoe Boaz, Ben en Bart genieten wanneer ze in een attractie zitten en hen horen gillen, lijkt me heerlijk.

Wat de toekomst verder brengt? Dat weet God alleen, en daarom leggen we dat ook in Zijn handen.

Bedankt weer voor het lezen.

Groetjes,

Rianne Scholman